Τσακώνικος χορός και τραγούδια

Ο Τσακώνικος χορός είναι το μοναδικό ίσως δείγμα αρχαίας ελληνικής μουσικής σαν σύνολο μελωδίας, ρυθμού και χορού που διασώθηκε ως σήμερα, όντας ιερός λατρευτικός χορός.
Θεωρείται αναπαράσταση της προσπάθειας του Θησέα να βγει από το Λαβύρινθο ή ότι είναι ο χορός “Γέρανος” που περιγράφει ο Πλούταρχος. Μεταφέρθηκε από τους Μινωίτες και διατηρήθηκε από τους Μυκηναίους της Λακωνίας που κατέφυγαν στον Πάρνωνα (1100 π.Χ) για να αποφύγουν τους Δωριείς. Με την επικράτηση του Δωδεκάθεου ο χορός αφιερώθηκε στον Απόλλωνα, αναπαριστώντας τη νικηφόρα μάχη με το φίδι.
Μεγαλοπρεπής, παγανιστικός και μυσταγωγικός, ο «κλειστέ» (κλειστός) τσακώνικος χορός μαζί με τον αρχαιότατο ρυθμό του και τη μελωδία του αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο ιερού λατρευτικού χορού.
Ο κλειστέ χορευόταν στις «κλειστές» διασκεδάσεις που δεν μπορούσαν να χορέψουν σε ανοιχτό χώρο.
Τα χέρια περασμένα, το δεξί του δευτέρου κάτω από το αριστερό του πρώτου και πιασμένα με τα δάχτυλα σταυρωτά και σφιγμένα, τα κορμιά κολλητά το ένα με το άλλο, χωρίς περιθώρια “άνεσης”.
Τα βήματα αργά, μετρημένα.
Ο χορός ξετυλίγεται με κύκλους, στροφές, διπλώματα και ξεδιπλώματα, σε 5/8 (αργός) ή 5/4 (γρήγορος).
Άλλοι τσακώνικοι χοροί είναι οι: «τεσσέρα», «στα τρία» (τα “τσία), «πέρα η μεριά».